Tomasz Maria Dąbek OSB Co Nowy Testament mówi o złych duchach? Nowy Testament mówi o złych duchach w związku z moralnym postępowaniem ludzi. Zwraca uwagę na ich wpływy i podaje środki do walki z nimi — pozwala przezwyciężyć przesadny lęk i ufnie podejmować dobre działanie traktowane jako uczestnictwo w budowaniu Bożego Królestwa na ziemi. Ogólne dane Nowego Testamentu o złych duchach Na określenie złych mocy stosowane są różne określenia. Greckie słowo, od którego wywodzi się nasz „demon” w formie najbardziej do niego zbliżonej — daimon — występuje w Mt 8,31; częściej daimonion — nasze demony tłumaczone zwykle w Biblii Tysiąclecia jako złe duchy (Mt 7,22; 9,33n; 1,08; 11,19; 12, 17,18; Mk 1, 3, 6,13; 7, 9,38; 16, Łk 4, 7,33; 8, 9, 10,17; 11, 13,32; J 7,20; 8, 10,20n; Dz 17,18; 1 Kor 10,20n; 1 Tm 4,1; Jk 2,19; Ap 9,20; 16,14; 18,2). Już choćby z tego zestawienia widać, że najczęściej i najwięcej o złych duchach mówią Ewangelie w związku z życiem, działaniem i nauczaniem Chrystusa i Jego mocą, której poddane są również złe duchy budzące ludzkie obawy. Uczniowie Jezusa rozwijali temat nowego życia osiąganego dzięki wierze w Jego zbawcze dzieło i włączenia w nie człowieka poprzez chrzest. Udział w Jego ostatecznym zwycięstwie nad wszelkimi złymi mocami pozwala człowiekowi spokojnie i ufnie patrzeć w przyszłość, podejmować zadania wynikające z powołania chrześcijańskiego i umacniając więź z Chrystusem w konkretnych sytuacjach zwyciężać wszelkie złe wpływy. Polskie ogólne określenie „złe duchy” w Biblii Tysiąclecia zostało użyte w Mt 7,22; 8, 10,8; 11,18; 12, 15,22; 17, Mk 1, 3, 6,13; 7, 9,38; 16, Łk 4, 7, 8, 9, 10,17; 11, 13,32; J 7,20; 8,48; 10,20nn; Dz 19, Jk 2,19. Podobne sformułowanie, oparte może na starotestamentowych rozróżnieniach między czystością i nieczystością rytualną to „duchy nieczyste”. Wskazuje ono na tę cechę złego ducha, która oddala go do Boga i uniemożliwia kontakt z Nim, a także wprowadza człowieka w sferę zła (Mt 10,1; 12,43; Mk 1, 3, 5, 6,7; 7,25; 9,25; Łk 4, 6,18; 8,29; 11,24; Dz 5,26; 8,7; Ap 16,13; 18,2). W ogólnym religijnym i potocznym języku na określenie złych duchów stosuje się takie słowa jak szatan, diabeł, dawniej też czart [w niektórych regionach czort] oraz pochodzące od nadawanych imion rokita, boruta. Szatan występuje zawsze w liczbie pojedynczej: Mt 4,10; 12,26; 16,23; Mk 1,13; 3, 4,14; 8,33 (tu nazwany jest w ten sposób Piotr jako przeciwnik Bożych planów, ponieważ nie chciał przyjąć zapowiedzi męki i śmierci Jezusa); Łk 10,18; 11,18; 13,16; 22, J 13,27; Dz 53; 26,18; Rz 16,20; 1 Kor 5,5; 7,5; 2 Kor 2,11; 11,14; 12,7; 1 Tes 2,18; 2 Tes 2,9; 1 Tm 1,20; 5,15; Ap 2, 3,9; 12,9; 20, (przymiotnik „szatański” — Jk 3,15). Niekiedy podobną funkcję pełni bliskoznaczny termin, jak w Starym Testamencie stanowiący tłumaczenie hebrajskiego satan — diabolos — „diabeł”. W obrazie Sądu Ostatecznego „diabeł” to przywódca złych mocy, któremu towarzyszą „jego aniołowie”. Jezus—Sędzia powie wtedy do odrzuconych: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!” (Mt 25,41). W Ap 12,9 występuje smok (Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię). Określenie działania: „zwodzący” odpowiada znaczeniu greckiego „diabolos” i semickiego „satan”. Ten obraz stanowi paralelę do aniołów wiernych Bogu pod wodzą Michała: Michał i jego aniołowie (Ap 12,7). Podobnie w omawianym obrazie z Ewangelii według św. Mateusza na początku wizji: Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie (Mt 25,31). Aniołowie stanowią Jego dwór, honorowe otoczenie. Również podobne do siebie złowrogie otoczenie ma przywódca złych mocy. „Diabeł” jako ogólne określenie złego ducha — przeciwnika Boga i ludzi — w Biblii Tysiąclecia jest wymieniony w: Mt 4, 13,39; 25,41; Łk 4, 8,12; J 6,70; 8,44; 13,2; Dz 10,38; Ef 4,27; 6,11; 2 Tm 2,26; Hbr 2,14; Jk 4,7; 1 P 5,8: 1 J 3, Jud 9; Ap 2,10; 12, 20, przymiotnik „diabelski”: Dz 13,10; 1 Tm 3,6n. Określenia wskazujące na konkretne cechy złych mocy to: duch fałszu (1 J 4,6); rządcy świata tych ciemności (Ef 6,12); duchy nieprawości (Ef 6,12). Przeciwnik: (Mt 4,3; Łk 10,19; Kol 2,14; Tt 2,8; 1 Tes 3,5; Hbr 10,27; 1 P 5,8). Zdanie: w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom (Flp 1,28) należy odnosić chyba raczej do ludzkich przeciwników, choć w szerszym znaczeniu człowiek ufający Bogu nie powinien ulegać działaniu szatana, czy to bezpośredniemu, czy też posługującemu się ludźmi którzy są jego narzędziami. „Zły” bez dodatkowych określeń, słowo niekiedy pisane wielką literą jako imię własne: Mt 5,37 (6,13 — w tekstach zamieszczonych w nawiasach „zły” lub „zło” można odnosić do osobowych sił szatańskich albo ogólnie do bezosobowego zła, które w jakimś stopniu też pochodzi od szatan, jest właściwą mu dziedziną); (Mt 13, J 17,15; Ef 6,16; 2 Tes 3,3; 1 J 2,13n; 3,12; 5,18n). „Książę (władca) tego świata” (J 12,31; 14,30; 16,11; por. 1 J 5,19); bóg tego świata (2 Kor 4,4). Wąż (Ap 12, 20,2), smok (Ap 12, 20,2 — oraz demoniczna postać Smoka 13, 16,13 obok Bestii). Imiona własne określające w Nowym Testamencie złe moce: Beelzebub (Mt 10,25; 12, Mk 3,22; Łk 11, — w ustach faryzeuszów. W 2 Krl 1,2n to bożek Ekronu, według starożytnego greckiego przekładu Starego Testamentu — Septuaginty i żydowskiego historyka Józefa Flawiusza jego imię oznacza króla much, broniącego swych czcicieli przed muchami, w judaizmie przekształcone na Baal zewul — pan domu, siedziby; w NT — władca złych duchów; Beliar — forma odpowiadająca imieniu Belial ze Starego Testamentu (2 Kor 6,15); Apolyon — Abaddon — Ap 9,1— 1 — anioł przepaści. Imię oznacza miejsce zatracenia, zguby (por. Hi 26,6; 28,22; 31,12); Antychryst — przeciwnik Chrystusa, Jego parodia i karykatura w Listach Janowych — 1 J 2, 4,3; 2 J 7 — może oznaczać złego ducha albo inspirowanych przez niego ludzi przeciwstawiających się prawdziwej wierze i Kościołowi Chrystusa. Bez użycia tego określenia jego odpowiedniki to fałszywi mesjasze w Ewangeliach synoptycznych (Mt 24,24; Mk 13,22) i narzędzia szatana w Apokalipsie, szczególnie Fałszywy Prorok (Ap 16,13; 19,20; 20,10) a także postać z 2 Tes 2,3—12, którą omówimy bardziej szczegółowo w związku z działaniem szatana. O upadku szatana jak gwiazdy porannej mówi Jezus do powracających z pracy misyjnej uczniów, rozradowanych wielkimi czynami, jakich mogli dokonywać otrzymaną od Niego mocą: Widziałem szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie (Łk 10,18nn). W Starym Testamencie pewną analogią do tego tekstu mogą być zapowiedzi upadku ziemskich dumnych władców: Jakże spadłeś z niebios, Jaśniejący Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa. Powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na górze zgromadzeń, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego. Jak to? Strącony jesteś do Szeolu, na samo dno Otchłani! (Iz 14,12—15) Jest to część dłuższego poematu zatytułowanego w Biblii Tysiąclecia „Satyra na śmierć tyrana” (Iz 14,3—21), według uczonych odnoszonego do władców asyryjskich (Sargona II +705 r. przed nar. Chrystusa) lub Sennacheryba (+681) albo babilońskich: Nabuchodonozora (605—562) lub Nabonida (+538). Określenie: Syn Jutrzenki, Gwiazdy Porannej — Lucyfer — u Ojców Kościoła stało się imieniem przywódcy złych duchów. Podobnie prorok Ezechiel pisze o władcy Tyru, Ittobalu II: Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości, niezrównanie piękny. Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym... Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś wśród błyszczących kamieni. Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość (Ez 28,12—15). Charakterystyka ta odpowiada zarówno położeniu pierwszego człowieka przed upadkiem, jak również duchowych bytów pozostających bardzo blisko Boga, które odpadły od Niego przez swą pychę. Powyższy cytat jest fragmentem dłuższej zapowiedzi upadku władcy Tyru — Ez 28,11—19, wcześniej tak opisanego: Ponieważ serce twoje stało się wyniosłe, powiedziałeś: Ja jestem Bogiem, ja zasiadam na Boskiej stolicy, w sercu mórz — a przecież ty jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i rozum chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu (Ez 28,2). Ta charakterystyka odpowiada słowom węża-kusiciela z Rdz 3,4: gdy spożyjecie owoc z tego drzewa otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło. O upadku aniołów piszą także natchnieni autorzy Listów Katolickich związanych z imionami św. Piotra i św. Judy: Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał [ich] do ciemnych lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd (2 P 2,4); aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia (Jud 6). Wizja Apokalipsy św. Jana przedstawia zakończoną upadkiem ostateczną walkę Smoka — szatana z wiernymi Bogu aniołami pod wodzą Michała: I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów — a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię... I nastąpiła walka w niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło I został strącony wielki Smok Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię; został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa, i nie umiłowali dusz swych — aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i morzu — bo zstąpił do was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu». A kiedy ujrzał Smok, że został strącony na ziemię, począł ścigać Niewiastę, która porodziła Mężczyznę (Ap 12, W Nowym Testamencie natchnieni autorzy mówią niekiedy o demonach — bytach duchowych, przekazując wyobrażenia odpowiadające ówczesnym poglądom — często nie określając, czy są to duchy dobre, czy złe. „Korzeniami swymi wiara w demony sięga wierzeń mezopotamskich, według których demony to duchy tych ludzi, którzy umarli nieprzygotowani do śmierci lub których ciał nie pogrzebano i dlatego wciąż niespokojnie błądzą po ziemi. Teologia judaizmu przejęła przekonanie o istnieniu demonów, jednak całkowicie rozdzieliła te istoty od duchów zmarłych. Autor apokryfu (Ewangelii Judasza) nawiązuje być może do wierzeń mezopotamskich które obecnie były także w literaturze greckiej. O Greków daimonion oznacza duchy, które zamieszkują przestrzeń pomiędzy niebem a ziemią. Duchy te różnego usposobienia; im bardziej złośliwe — tym mieszkają bliżej ziemi. Daimonion, który całkowicie popada w złośliwość, staje się daimon i zamieszkuje samą ziemię” (M. Rosik, Nowe odkrycia: fałszerstwa czy wyzwania dla wiary? Archeolog czyta Biblię, [Wrocław 2006] 78n). Nierzadko podobne wypowiedzi o bytach duchowych spotyka się w literaturze patrystycznej, zwłaszcza u Ojców ceniących platonizm i neoplatonizm z ich bogactwem duchowych bytów pośrednich między Bogiem a ludźmi. W teologii katolickiej byty duchowe są albo dobre (aniołowie), albo złe. Takiego jednoznacznego określenia chyba nie ma szatan w Hi 1—2; jakimś odbiciem starożytnych poglądów o demonach może być np. Kol 2,15 („Zwierzchności i Władze” rozbrojone przez Chrystusa; por. 1 Kor 15,24: „Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc”) — podkreślona tu jest całkowita władza Boga nad całym wszechświatem, również nad wszelkimi duchowymi mocami. Tomasz M. Dąbek OSB, Chrześcijanin wobec złych mocy, ISBN: 978-83-7354-239-6 Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC opr. mg/mg

Chociaż Jezus był Synem Bożym, możemy przeczytać w Biblii, że przyszedł na ziemię jako człowiek. Jest napisane, że miał ludzką naturę i swoją, ludzką wolę, lecz zawsze zwyciężał i nigdy nie zgrzeszył. Dzięki temu zwycięskiemu życiu, przezwyciężył moc śmierci i dzisiaj siedzi w niebie po prawicy swojego niebiańskiego

Dodał/a: Bastete Dodał/a: Szarotka Dodał/a: Radosław Jakuc Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: MagicAtena Dodał/a: Nikola Dodał/a: Bartosz Dodał/a: alpanu666 Dodał/a: Bartosz Dodał/a: Bartosz Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Dodał/a: aleksandra_straub Podsumowując różnice między Diabłem, Szatanem i Lucyferem, możemy stwierdzić, że większość badaczy wierzy, że Lucyfer i Szatan w Biblii to to samo imię dla jednej istoty. W innych źródłach i kulturach są to 3 różne byty. Która z wersji się skłania jest osobistym wyborem każdej z nich, w zależności od przekonań i religii.

Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. 21 października 2008 | Żydzi polscy | Janusz R. Kowalczyk Szatan W Biblii Hebrajskiej występuje najczęściej jako osobisty lub polityczny przeciwnik pojedynczych osób. Judaizm pobiblijny przedstawiał szatana (hebr. satan, jid. sotn) jako przeciwnika Boga, zbuntowanego i upadłego anioła. Rolę szatana-kusiciela,... Dostęp do treści jest płatny. Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną. Ponad milion tekstów w jednym miejscu. Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej" ZamówUnikalna oferta

Religia chrześcijańska opiera się na objawieniu, którego treść Bóg przekazywał w historii sukcesywnie i na różne sposoby – pełnię objawienia przyniósł Jezus Chrystus (por. Hbr 1,1-2; Dei Verbum 4). Wiele historycznych wypowiedzi inspirowanych przez Boga spełniło swoją rolę i poszło w zapomnienie, tak jak niektóre księgi [1].

CZĘŚĆ WSTĘPNA: HISTORIA CIERPIEŃ BOGOBOJNEGO HIOBA Zamożność Hioba 11 Żył w ziemi Us1 człowiek imieniem Hiob1. Był to mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła. 2 Miał siedmiu synów i trzy córki. 3 Majętność jego stanowiło siedem tysięcy owiec, trzy tysiące wielbłądów, pięćset jarzm wołów, pięćset oślic oraz wielka liczba służby. Był najwybitniejszym człowiekiem spośród wszystkich ludzi Wschodu. 4 Synowie jego mieli zwyczaj udawania się na ucztę, którą każdy z nich urządzał po kolei we własnym domu w dniu oznaczonym. Zapraszali też swoje trzy siostry, by jadły i piły z nimi. 5 Gdy przeminął czas ucztowania, Hiob dbał o to, by dokonywać ich oczyszczenia. Wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenie stosownie do ich liczby. Bo mówił Hiob do siebie: «Może moi synowie zgrzeszyli i złorzeczyli2 Bogu w swym sercu?» Hiob zawsze tak postępował. Pierwsza rozmowa szatana z Bogiem 6 Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży3 udawali się, by stanąć przed Panem, że i szatan3 też poszedł z nimi. 7 4 I rzekł Bóg do szatana: «Skąd przychodzisz?» Szatan odrzekł Panu: «Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej». 8 Mówi Pan do szatana: «A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on». 9 Szatan na to do Pana: «Czyż za darmo Hiob czci Boga? 10 Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. 11 Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył». 12 Rzekł Pan do szatana: «Oto cały majątek jego w twej mocy. Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki». I odszedł szatan sprzed oblicza Pańskiego. Hiob traci bogactwa 13 Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, 14 przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: «Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. 15 Wtem napadli Sabejczycy5, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, 16 ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Ogień Boży6 spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». 17 Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Chaldejczycy7 zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». 18 Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. 19 Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». 20 Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon 21 i rzekł: «Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan8. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!» 22 W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości9.

Oba terminy oznaczają oskarżyciela, oszczercę, przeciwnika. Często wspominany w Biblii szatan jest kimś z otoczenia Boga, kto odnosi się wrogo do ludzi, kusi ich, a potem na nich donosi; za to został ukarany usunięciem z nieba. Namowy węża zawierały dwa ważne składniki.

Przed omówieniem postaci Szatana w Biblii należy poczynić pewne rozróżnienie metodologiczne. Szatan (występujący zawsze w liczbie pojedynczej) nie może być utożsamiany z różnymi istotami demonicznymi, które wywodzą się z religijnego folkloru (przykładem jest Azazel, Lilith, Asmodeusz itd.). O Szatanie nie mówią również teksty, które tradycja chrześcijańska związała z jego osobą. Chodzi tutaj o fragmenty ze ST (Iz 14 i Ez 28), w których Ojcowie Kościoła widzieli opis buntu Szatana. Problem w tym, że np tekst z Izajasza jest satyrą na upadek władcy babilońskiego i w ogóle nie mówi o Szatanie. Pojawiający się w tym tekscie Hellel ben Szahar (dosł. Jaśniejący syn Jutrzenki) został przetłumaczony przez św. Hieronima jako Lucifer (Niosący światło), co dało póżniej podstawę do nieuprawnionych twierdzeń, ze tak brzmi właśnie imię Szatana. Co ciekawe w liturgii Wielkiej Soboty luciferem nazwany jest sam Chrystus. Z kolei tekst z Ez 28 odnosi się do władcy Tyru. Teksty te stanowiły podstawę do twierdzeń, że Szatan zbuntował się przeciwko Bogu, bo pragnął objąć władzę nad światem. Moim zdaniem takie poglądy ubliżają inteligencji Szatana, który nie mógł przecież liczyć, ze zdetronizuje swego Stwórcę. Jeśli znał Jego potęgę, wiedział, że nie może się z nią równać. Co było więc przyczyną buntu Szatana? Kiedyś już wspominałem o tym. Otóż Szatan poczuł się zraniony w swej zachłannej egoistycznej "miłości" do Boga, który obdarzył miłością człowieka (por. Mdr 2, 23-24). Nie oznacza to, ze w tym momencie przestał służyć Bogu. W ST jest wręcz ukazywany jako urzędnik na dworze Boga, ale urzędnik który gromadzi przeciwko człowiekowi materiał dowodowy. Szatan nie jest więc wrogiem Boga, ale wrogiem człowieka. Oczywiście stał się on przez to również przeciwnikiem planów, jakie Bóg ma względem ludzkości. Po śmierci Jezusa na krzyżu utracił zaś możliwość oskarżania oraz został "zrzucony" z nieba (Ap 12). Przyczyną upadku Szatana (podkreślam to raz jeszcze) nie była nienawiść do Boga, ale egoistyczna, chora i pełna zazdrości "miłość" do Boga (jakkolwiek dziwacznie brzmiałoby zestawienie miłości z egoizmem i zazdrością, zwłaszcza jeśli znamy hymn św. Pawła). Słowo satan w j. hebr. znaczy "przeciwnik" (i w tym sensie może odnosić sie do ludzkich nieprzyjaciół na przykład na wojnie, albo nawet do adwersarzy w poglądach) oraz "oskarżyciel". Samo w sobie słowo to nie musi oznaczać od razu negatywnej oceny. Gdy Anioł Jahwe stanął na drodze Bileama, aby nie pozwolić mu na rzucenie przekleństwa, stał sie dla niego szatanem. Oskarżenie również może być słuszne, a zatem oskarżyciel nie musi być kimś złym, tylko dlatego, ze oskarża. Natomiast greckie diabolos, będące przekładem hebr. satan, zawiera już jednoznaczną ocenę. Diabolos to nie tyle oskarżyciel, co oszczerca. Słowo diabolos pochodzi od czas. dia-ballein (dzielić, rzucać kłody). Diabeł jest tym, który próbuje oddzielić Boga od człowieka. ST wspomina o Szatanie bardzo rzadko. Kolejne teksty ukazują go jako istotę coraz bardziej pogrążającą się w złu. Najpierw nie chce pozwolić, aby Izrael (symbolizowany przez arcykapłana Jozuego) uzyskał przebaczenie za swe grzechy i domaga się kary dla narodu wybranego, ale zostaje skarcony przez Anioła Jahwe, mimo że jego oskarżenie jest słuszne (Za 3, 1-3). W Księdze Hioba (Hi 1-2)oskarżenie Szatana jest już oszczerstwem. Kwestionuje on bezinteresowność ludzkiej uczciwości i prawości. Szatan ukazany został tam jako jeden z synów Bożych (aniołów), który składa raport na temat postawy istot ludzkich zamieszkujących ziemię. Zależy mu na tym, aby przywieść do upadku pobożnego Hioba, uchodzącego za wzór wierności. W ten sposób pragnie udowodnić, ze człowiek nie zasługuje na Bożą miłość. Na poddanie Hioba próbie musi jednak uzyskać zgodę ze strony Boga. W 1 Krn 21, 1 Szatan po raz pierwszy pojawia się poza kontekstem dworu Bożego i kusi Dawida, aby dokonał spisu ludności (wcześniejszy tekst przypisuje ten sam czyn gniewowi Jahwe – 2 Sm 24, 1). W świetle Za i Hi można się domyślać, ze Szatan prowokuje do grzechu, aby później mieć podstawę do oskarżenia człowieka przed Bogiem. Dopiero Mdr 2, 23-24 utożsamia Diabła z tajemniczym Wężem- kusicielem znanym z Rdz 3 i czyni go odpowiedzialnym za zaistnienie śmierci na świecie. Szatan próbuje zburzyć relacje między Bogiem a człowiekiem, posługując się kłamstwem oraz podstępem. W NT w przeciwieństwie do ST są bardzo liczne wzmianki o Szatanie, jako przeciwniku Bożych planów realizowanych przez Jezusa Chrystusa. syn Boży wypełnia obietnicę daną przez Jahwe po upadku człowieka, ze pewnego dnia ludzkość zatriumfuje nad swym wrogiem (Rdz 3, 15; por. 1 J3,8). Chrystus zmaga się z Szatanem na pustyni, gdzie Diabeł kusi Go, aby wykorzystał swoją moc do zaspokojenia ludzkich pragnień i potrzeb (Mt 4,1-11, Mk 1, 13; Łk 4, 1-13). Jest to również próba skierowania Jezusa na tory mesjanizmu politycznego. Wyrazem walki z Szatanem jest uwalnianie opętanych spod władzy demonów, towarzyszące Mu przez cały okres działalności i obiecane Kościołowi jako oręż walki ze złym (egzorcyzm). Szatan uważa samego siebie "za władcę tego świata" (J 12, 31; 14, 30;16, 11;2 Kor4, 4), lecz jego pozorne zwycięstwo staje się dla niego dniem sądu. Jan stwierdza, ze Szatan był od początku zabójcą (J8, 44) oraz inspiratorem wszystkich zabójstw (1J 3, 12). Złowroga działalność Szatana zmierza do wyrwania słowa Bożego z serc ludzkich (Mk 4, 15), "aby nie uwierzyli i nie byli zbawieni". Szatan zasiewa kąkol, czyli zło na świecie (Mt 13, 39) oraz jest ojcem grzeszników (J8, Szatan pragnie również odkryć słabość uczniów i oskarżyć ich przed Bogiem, Jezus jednak wstawia się za nimi, aby nie ustała ich wiara (Łk 22, 31). Walka szatana z Chrystusem znajduje swe przedłużenie w walce z Kościołem (1 Tes 2, 18; 1Tm 5, 15 ; Ap 2, 24). Ukazany jest on pod postacią zgłodniałego lwa, który dąży do zniszczenia człowieka (1 P 5, 8). Taktyką Szatan są podstępy, zasadzki, oszustwa i krętactwa (2 Kor 2, 11; Ef 6, 11; 1 Tm 3, 7; 6, 9) oraz przybieranie postaci anioła światłości (2 Kor 11, 14). Ostatnim zaś zausznikiem i narzędziem szatana będzie Antychryst (2 Tes 2, 3-8; 1J 2, 12), który zakwestionuje dzieło odkupienia dokonane przez Chrystusa (1J2, 22; 4, 3; 2 J 7). Istnieje jednak eschatologiczna pewność zwycięstwa chrześcijan nad Szatanem (Rz 16, 20). Chrystus przez swoją odkupieńczą śmierć na krzyżu już go pokonał. Ap 12, posługując się językiem symbolicznym, wspomina o walce rozegranej w niebie pomiędzy Michałem i jego aniołami a smokiem (określonym jako wąż starodawny, który zwie się Diabeł i Szatan. Według tej wizji odwieczny wróg rodzaju ludzkiego zostaje strącony z nieba i nie ma już mocy, aby oskarżać ludzi, gdyż został pokonany dzięki krwi Baranka. Bezsilny wobec niewiasty i jej potomka zwraca się przeciw reszcie jej potomstwa (Ap 12, 5-17). Prześladowania inspirowane przez Szatana, który posługuje się ludzkimi mocarstwami (Ap 13- 17), będą jednak trwały do czasu wyznaczonego przez Boga i ostatecznie nastanie triumf Chrystusa -Baranka oraz Kościoła (Ap 18-22). Na temat postaci Szatana w Biblii można pisać bardzo długo, a mimo to nie wyczerpać tego tematu, dlatego zainteresowanym polecam wybraną literaturę w języku polskim: -Zając Roman. Szatan w Starym Testamencie. Lublin, 1998. -Zając Roman. Szatan [hasło]. W: Leksykon Teologii Fundamentalnej. Lublin-Kraków, 2002 s. 1167-1170. -Zając Roman. Szatan – nasz bliźni? W: Kalendarz Ekumeniczny 2001. Lublin 2000. -Kościelniak Krzysztof. Złe duchy w Biblii i Koranie : wpływ demonologii biblijnej na koraniczne koncepcje szatana w kontekście oddziaływań religii starożytnych. Kraków, 1999. -Kościelniak Krzysztof. Zło osobowe w Biblii : egzegetyczne, historyczne, religioznawcze i kulturowe aspekty demonologii biblijnej. Kraków, 2002. -Maggi Alberto. Jezus i Belzebub : szatan i demony w Ewangelii św. Marka. Kraków, 2001. -Góźdź Krzysztof (red.). Teologia o szatanie. Lublin 2000. Polecam również moją recenzję filmu Pasja pt. "Szatan według Mela Gibsona", bo odwołuję się w niej do nauczania biblijnego. Artykuł publikujemy za zgodą Autora – dziękujemy!

W Biblii Szatan jest opisany jako ryczący lew, który grasuje po ziemi,szukając kogo by tu pożreć. Ale gdyby rzeczywiście przeczytać te historie, Szatan robi niewiele więcej poza kuszeniem ludzi do nieposłuszeństwa wobec nakazów Jahwe, który zachowuje się jak niebiański dyktator z pogranicznym zaburzeniem osobowości. Ksiądz z Katowic ma rajdowy samochód z cytatami z Biblii WIDEO+ZDJĘCIA Wikariusz Robert Augustyn z Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Zbawiciela w Katowicach-Szopienicach jest rajdowcem. Oczywiście w czasie wolnym. Samochód rajdowy... 26 września 2017, 11:10 Legendarna polska hala ugości mecz otwarcia mistrzostw świata piłkarzy ręcznych Katowicki Spodek, legendarna arena dla wielu polskich dyscyplin, choćby siatkówki, czy hokeja na lodzie, będzie miejscem, gdzie 11 stycznia 2023 roku zaczną się... 5 lipca 2022, 22:45 Światowe Forum Miejskie w Katowicach. Premier Mateusz Morawiecki: Żyjemy w czasach przełomu W Katowicach rozpoczęło się 11. Światowe Forum Miejskie. Podczas ceremonii otwarcia głos zabrał premier Mateusz Morawiecki. – To właśnie miasta były głównym... 27 czerwca 2022, 11:38 Narodowy Dzień Powstań Śląskich. IPN zaprezentował pamiątkową odznakę. „Orzeł śląski” jest repliką oryginalnej odznaki z 1929 roku Dzisiaj, 20 czerwca, po raz pierwszy obchodzimy Narodowy Dzień Powstań Śląskich. Święto jest pamiątką trzech powstań śląskich oraz rocznicy objęcia części... 20 czerwca 2022, 13:21 100-lecie przyłączenia części Górnego Śląska do Polski. Rekonstruktorzy odtworzyli uroczyste wkroczenie Wojska Polskiego do Katowic Dzisiaj po raz pierwszy obchodzimy nowe święto: Narodowy Dzień Powstań Śląskich. Z tej okazji przez cały weekend w Katowicach zorganizowano wiele interesujących... 20 czerwca 2022, 7:52 Katowice. Przystanek Historia IPN - rozmowa z dr. Piotrem Uwijałą, autorem monografii "Polska Wojskowa Misja Zakupów w Paryżu" Z doktorem Piotrem Uwijałą mieliśmy okazję porozmawiać tuż przed jego spotkaniem z czytelnikami, które odbyło się we wtorek 14 czerwca w katowickim Przystanku... 15 czerwca 2022, 8:43 Narodowy Dzień Powstań Śląskich. Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę ws. nowego święta We wtorek w Katowicach Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o ustanowieniu Narodowego Dnia Powstań Śląskich. 20 czerwca po raz pierwszy będziemy obchodzili... 7 czerwca 2022, 14:08 Dzień Weterana Działań poza Granicami Państwa oraz Międzynarodowego Dnia Uczestników Misji Pokojowych ONZ. Uroczystości w Katowicach W Katowicach rozpoczęły się główne uroczystości centralnych obchodów Dnia Weterana Działań poza Granicami Państwa oraz Międzynarodowego Dnia Uczestników Misji... 28 maja 2022, 12:52 Katowice Airport. W Pyrzowicach wylądował wyjątkowy samolot. To Douglas DC-8. W sobotę przetransportuje uchodźców z Ukrainy do Kanady Na lotnisku Katowice Airport w Pyrzowicach wylądował samolot Douglas DC-8 z pomocą humanitarną dla Ukrainy. To unikat. Na świecie jest tylko sześć maszyn tego... 27 maja 2022, 16:52 Europejski Kongres Gospodarczy. Premier: Na naszych oczach powstaje nowy porządek geopolityczny Po 24 lutego mamy wrażenie, że klucz czarnych łabędzi nadleciał nad europejskie niebo i mierzymy się z wyzwaniami, o których dawno chcielibyśmy zapomnieć -... 25 kwietnia 2022, 13:36 GORĄCY TEMAT W niedzielę, 10 kwietnia mają zawyć syreny. W Bydgoszczy i we Włocławku będzie cicho 10 kwietnia br. o godz. 8:41 w hołdzie Ofiarom Katastrofy Smoleńskiej we wszystkich województwach zostaną uruchomione syreny alarmowe - poinformowało w sobotę,... 9 kwietnia 2022, 11:25 Polska dała azyl profesorowi z Ukrainy. W Katowicach modernizował uzbrojenie polskiej armii "Co do mojej przeszłości państwowej, to jestem emigrantem z Ukrainy, wyznania prawosławnego i korzystam w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu" - pisał... 13 marca 2022, 17:20 mat. infor. Trwa Szczyt Cyfrowy ONZ – IGF 2021 w Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Katowicach. Bądź świadkiem decyzji o przyszłości internetu Od 6 do 10 grudnia trwa 16. Szczyt Cyfrowy ONZ, którego Polska jest gospodarzem. To światowe wydarzenie odbywa się w Międzynarodowym Centrum Kongresowym w... 7 grudnia 2021, 9:32 Prawie 1000 zawodników stanie na starcie Biegu 9. Górników Czwarta edycja Biegu 9. Górników odbędzie się już 11 grudnia w Katowicach. Uczestnicy pokonają dziewięć kilometrów. Uczczą w ten sposób pamięć dziewięciu... 10 listopada 2021, 13:00 Europejski Kongres Gospodarczy 2021 w liczbach. Najważniejsze wnioski płynące z trzech dni debat i spotkań w MCK w Katowicach Świat po pandemii, rozmowy o trendach przyszłości, najbardziej aktualne tematy i dogłębna analiza gospodarki, zdominowały XIII Europejskiego Kongresu... 22 września 2021, 22:50 OPINIA Krew kierowcy, czyli o sprawie z Katowic z innej strony - komentuje Adam Willma Często robi się wam niedobrze, kiedy macie iść do pracy? Pytam, bo co ostatnio spotykam znajomego, to jakby się umówili mówić chórem: psychopatyczny szef,... 3 sierpnia 2021, 7:24 Sąd umorzył sprawę restauracji, która działała w lockdownie Sprawa restauracji z Katowic została umorzona przez sąd. Katowicki sąd uznał, że właściciele restauracji, nie złamali prawa, obsługując gości w lokalu podczas... 2 lipca 2021, 13:10 Katowice. Dawny areszt MO i UB przy Kilińskiego wygląda upiornie. W Katowicach czas się zatrzymał Podziemia ponad 100-letniego gmachu przy ulicy Kilińskiego w centrum Katowic skrywają cele dawnego aresztu Milicji Obywatelskiej i Urzędu Bezpieczeństwa. Tu... 14 marca 2021, 20:10 Katowice: 162 ratowników zrezygnowało z pracy w pogotowiu 162 ratowników medycznych zrezygnowało z pracy w Wojewódzkim Pogotowiu Ratunkowym w Katowicach. Byli to pracownicy na kontraktach, którzy nie zdecydowali się na... 7 stycznia 2021, 11:07 Lewandowski dopiero szósty w kolejce po Złotego Buta. Zobaczcie TOP10 strzelców początku sezonu Do końcowych rozstrzygnięć sezonu 2020/21 jeszcze bardzo długa droga, ale Robertowi Lewandowskiemu wyrośli nowi (i dosyć sensacyjni) konkurenci w wyścigu o... 11 grudnia 2020, 18:21 Zmiany od 28 listopada. Częściowy lockdown zostaje. Otwarte galerie handlowe, zamknięte siłownie i restauracje. Rząd podjął decyzję Od soboty 28 listopada - zgodnie z zapowiedzią premiera Mateusza Morawieckiego - wraz z wejściem w życie tzw. etapu odpowiedzialności mają zostać nieco... 23 listopada 2020, 7:34 1 Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, 2 ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. 3 Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: 4 «Nauczycielu, tę ^{Apokalipsa św. JanaTysiącletnie królestwo1 201 Potem ujrzałem anioła, zstępującego z nieba, który miał klucz od Czeluści2 i wielki łańcuch w ręce. 2 I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat3. 3 I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony4. 4 I ujrzałem trony - a na nich zasiedli [sędziowie], i dano im władzę sądzenia - i ujrzałem dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego, i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi i nie wzięli sobie znamienia na czoło ani na rękę. Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem. 5 A nie ożyli inni ze zmarłych, aż tysiąc lat się skończyło. To jest pierwsze zmartwychwstanie5. 6 Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu: nad tymi nie ma władzy śmierć druga6, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat. Walka ostateczna i potępienie wrogów Boga7 7 A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony. 8 I wyjdzie, by omamić narody z czterech narożników ziemi, Goga i Magoga8, by ich zgromadzić na bój, a liczba ich jak piasek morski. 9 Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane9; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. 10 A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki, tam gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok. I będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków10. Sąd nad narodami11 11 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 12 I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. 13 I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. 14 A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia12. To jest śmierć druga - jezioro ognia. 15 Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.}

Jeśli szatan miesza w Twoim życiu, zwróć się do Archaniołów, a szczególnie do Michała Archanioła. Modlitwa do Archaniołów (Michała, Gabriela i Rafała), nazywana egzorcyzmem Modlitwa do Świętego Michała Archanioła oraz Litania do Świętego Michała Archanioła to niezawodne modlitwy, które pomagają w walce z grzechem i zniewoleniem od zła.

książki z kategorii Beletrystyka wszystkie fantasy, science fiction horror klasyka kryminał, sensacja, thriller literatura młodzieżowa literatura piękna powieść historyczna Literatura faktu wszystkie biografia, autobiografia, pamiętnik reportaż publicystyka literacka, eseje Literatura popularnonaukowa wszystkie filozofia, etyka historia Literatura dziecięca wszystkie literatura dziecięca Poezja, dramat, satyra wszystkie poezja satyra utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia) Pozostałe wszystkie film, kino, telewizja religia Tagi Najpopularniejsze: Najpopularniejsze: szatan #człowiek #los... #człowiek... #człowiek #mrok... #człowiek... #człowiek... #człowiek ludzie... #człowiekczłowiek... #córka #ojciec... #córkalasu #... #dalekowysoko... #dalma... #dama #matka... #dama #miłość #u... #damon #stefano... #danielle l.... #danielljensen... #dar... #dark #romans... #darkling #alina... #darkling... #darkromans #dary #relacje #daryanioła #day #badday #decyzja #wybór #decyzje... #demoniczna ospa #depresja #depresja... #depresja... Autorzy Najpopularniejsi: Najpopularniejsi: Stephen King Fiodor Dostojewski Margit Sandemo Adam Mickiewicz Phyllis Christine Cast Zbigniew Herbert Kristin Cast Marcin Świetlicki Joseph Conrad Truman Capote José Saramago Arthur Schopenhauer Sue Townsend Agnieszka Hałas Nikos Kazantzakis Cykle Najpopularniejsze: Najpopularniejsze: Ao no Exorcist Lucyfer Czasy Ostateczne Literatura na świecie Komisarz Wątroba Rod Semberków Dzieje rodu Białeckich Inferno (SF cycle) Sortuj: Nie wystarczy zniszczyć grzech, trzeba się od niego uwolnić wewnętrznie. Człowiek pochodzi od Boga i w jego naturze nie ma grzechu. Grzech pochodzi z zewnątrz, z równie potężnego jak Królestwo Boże królestwa ciemności. To Szatan zasiewa w nas grzech i zło, a my poddajemy się w chwili słabości. (…) Grzech to przecież ciemna, mroczna strona naszej natury. Można tę ciemną stronę nauczyć dobra, wynieść do Boga i oswoić. Być może Bóg, stwarzając ludzi, obdarzył ich misją dążenia ku dobru poprzez doskonalenie się, a tym samym ignorowanie podburzeń Szatana, nie zaś przez walkę. Walka ze światem to walka z samym sobą. Każda przemoc jest orędziem Szatana, to krzywda, śmierć, ogień i tortury. Walka jak wojna, nie może być dobra. Zabijanie jest zabijaniem. (…) Wierzę, że człowiek ma Boga w sobie i że do każdego przemawia on w inny sposób". Dodał/a: Agnesto Nie można bawić się w Boga, nie zadając się z szatanem. Dodał/a: thrillove ...Szerzyła się rozpacz zamieniająca się we wściekłość. Jeśli ktoś wzbogacił się na własności innego człowieka i można było uczynić go za to odpowiedzialnym, umierał śmiercią starszliwą... Dodał/a: konto usunięte Jeżeli Boga można porównać do autora eksperymentu, to szatan występuje w roli zazdrosnego asystenta, który narusza procedury, zakrada się do ogrodu doświadczalnego i uszkadza genetycznie gatunek, nad którym trwa praca. (Dlatego skaza, zwana grzechem pierworodnym, jest dziedziczna). Dodał/a: Vincentius Szatanjest tchórz,boi się samotności,i dlatego najczęściej między tłumem gości. Dodał/a: flea84 Przez lata, narażając się na podszepty szatana, słuchałem muzyki klasycznej. Dodał/a: kariatyda Lucyfer dobrze wiedział, co robi, gdy buntował się przeciwko bogu, są tacy, którzy mówią, że zrobił to z zazdrości, ale to nieprawda, on po prostu znał złą naturę tego gościa. Dodał/a: Jared Poprzednie 1 2 ... 8 9 10 11 12 13 Następne Popularne artykuły

Znasz przykazania z Biblii Szatana? Nie wiem jak to się "fachowo" nazywa. Jeśli znasz - to proszę o napisanie. ;>. @MichałxD11: Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź, drogi geniuszu. ;p. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2010-09-05 15:17:10. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać. 1 ocena

Św. Ignacy Loyola dobrze przejrzał sztuczki diabła i jego strategię. Przeczytaj ten tekst, by dobrze wiedzieć, że to ON, gdy usłyszysz taki głos. Może on pojawić się w sercu każdego z nas, bo każdego z nas szatan chce skusić. Dlatego tak ważne jest, by zachować czujność i uważnie słuchać. W swoich "Ćwiczeniach duchowych" Ignacy Loyola pisał: Musimy zwracać baczną uwagę na przebieg myśli. Jeżeli ich początek, środek i zakończenie jest dobre i jeżeli się ku dobru skłaniają, jest to znak dobrego anioła. Jeżeli jednak z przebiegu myśli, które się nasuwają, wynika ostatecznie jakieś zło, rozproszenie lub mniejsze dobro niż to, którego dusza przedtem zamierzała dokonać, albo jeśli to osłabia lub niepokoi duszę albo wprowadza w nią zamieszanie, a pozbawia jej pokoju ciszy i odpocznienia - jest to wyraźny znak, że pochodzi ona od anioła złego, nieprzyjaciela naszego postępu i zbawienia wiecznego. Innymi słowy, jeśli miałeś w sercu pokój, dobre myśli lub chciałeś uczynić coś dobrego, ale inna myśl spowodowała rozproszenie - wybiła cię z rytmu, zrodziła w twoim sercu lęk, niechęć lub sprawiła, że zacząłeś myśleć o czymś złym, oznacza to, że usłyszałeś złego ducha. Nie martw się jednak, nie oznacza to, że przegrałeś lub dałeś się zwieść na manowce. Szatan nigdy nie przestanie podrzucać ci rozmaitych myśli, które doprowadzają do pokusy. To właśnie w momencie, gdy taka myśl się pojawia, musisz podjąć decyzję: albo być na nią obojętny, porzucić ją (niekoniecznie musisz z nią walczyć, kolokwialnie mówiąc możesz ją "olać") lub zacząć ją analizować. To jest pułapka diabła - on chce, żebyś wchodził w swoje lęki, martwił się, słuchał jego złych porad, że przecież "to nie może się udać", "na pewno pójdzie coś źle" albo "jesteś beznadziejny". Bóg i Jego anioły nigdy by ci takich myśli nie podsuwali. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.

W dniu kapłańskiego święta przypominamy kilka myśli św. Jana Pawła II o kapłaństwie. Cały świat był poruszony niezwykłym, osobistym świadectwem św. Jana Pawła II, jakie towarzyszyło obchodom 50-lecia jego kapłaństwa. „Ze wzruszeniem widzę siebie leżącego na posadzce prywatnej kaplicy księcia metropolity Adama Sapiehy

^{Wracając do Ks. Sędziów. Widzimy więc, że dosłownie wiatr czy duch się rozpalił – czyli coś niewidocznego w środku człowieka – a więc jego myśli, sprawiły, że jego zachowanie wyglądało tak, a nie inaczej. W księdze Ezechiela 20:32 czytamy w Biblii Poznańskiej o myśli, natomiast w oryginale mamy RUACH. Podobnie, chodzi o}

O szatanie w Biblii Balial, Beliar, Mastema, Apollyon, Sammael, Asmodeusz — są to imiona w starożytnych pismach żydowskich przypisywane przywódcy sił wrogich Bogu. W literaturze religijnej starożytnego Wschodu uosobienie zła posiada potęgę i moc istoty prawie boskiej.

Вևзαቧէскዘш уврዉጾሏ աрኙ
Оπе ዴևմя փուст
Οዘኇዡ օξуሳуφιዧи ջюչегуጶ

^{Opracowanie J. Lemańskiego, Wąż i jego symbolika w Biblii, „Verbum Vitae” 32 (2017), s. 13–54 dedykowane jest symbolom węża i żmii oraz związanym z nim metaforom i porównaniom. Dotyczy jednak przede wszystkim Starego testamentu. 2 G.W.Foerster, ὄφις, w: Theologisches Wörterbuch zum Neuen Testament, red. G.Kittel,}

Również Szatan. Tymczasem w Biblii znajdujemy zapewnienie: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” . Jehowa ceni to, że staramy się zyskać Jego uznanie, a nasza służba na pewno nie jest daremna (odczytaj 1 Koryntian 15:58). Nie dajmy się zatem wprowadzić w